ناگهان متوجه شد که مواقع شادی وخوشحالیش دو رد پا روی ساحل است . جاپای خودش وجای پای خدا .اما درمواقع

سختی تنها یک جای پا روی شن ها بود .ان مرد باگلایه از خدا پرسید : چرا؟ در مواقع شادمانی با من بود اما در مواقع

سختی ونومیدی تنهایم گذاشتی .خداوند پاسخ داد :من هیچ گاه تورا تنها نگذاشتم .در موقع رنج و نا امیدی او من تورا

بردوش گرفته بودم وبا خود می بردم .

این جای پای من است تو ان موقع روی شانه های من بودی .